Dolina Rivendell

Thirdiwena

Dobra, oto mój debiut na tym forum. Sytuacja liryczna- przed pierwszym spotkaniem z Aragornem. ( Rolling Eyes

) Jedzcie i pijcie z tego...

Pieśń Éowiny

Srebrzysty księżyc patrzy znów,
zastygła noc jak czarny lód.
Ściany tak zimne i łez słony smak,
nikt nie pomoże, ani wuj, ni brat.

Szary mój koń jak chyży wiatr,
step suchy cicho dyszy tak.
Wolność to kwiat, wolność to mój cel,
nawet miłości nie pokłonię się.

Konanie słońca, krwawy jęk,
w blasku miesiąca trawię lek.
Mam taka myśl, by już przestać żyć,
bo jest tak ciężko, bo tak trudno być.

W blasku jutrzenki umrę znów,
z zaśnięciem klary wstanie duch.
Jedynie Noc moja siostrą jest,
ona mi daje siłę, wiarę, sens.

Lecz co się stanie, jeśli dzień,
zawładnie całkiem życiem mem?
Zimnam jak lód, jak śnieg stopię się,
żyć nie potrafię, pozostaje śmierć.

( [link widoczny dla zalogowanych] )

Solena Faé

To jest piękne! Naprawdę, strasznie mi się podoba, chociaż nie odnajduję sę w rymach Razz

ma dobry rytm, ładnie dobrane słowa, wszystko się układa i naprawdę brzmi jak autentyczna pieśń... kojarzy mi się z nordyckimi sagami. Dobre skojarzenie? Wink

Jedno zastrzeżenie:

Thirdiwena

Dziękuję. Poezja to mój konik. Nie traktuję jej rzemieślniczo i zdarza mi się pokrętnie wyrażać to, co niewyrażalne.
Co do 'z zaśnięciem klary wstanie duch', hm... moja babcia mówi klara na słońce. Takie jest też znaczenie tego słowa- jaśnieć, jasny... Chodziło tu o zachód słońca- wtedy Eo znów będzie czuła się bezpiecznie, jej duch "powstanie".

'nawet miłości nie pokłonię się.'- też kocham ten wers. To moja dumna, zimna, niepokorna Eowina.